مقاله بررسی دستگاه تنفسی در 10 صفحه ورد قابل ویرایش  

دستگاه تنفس

APPARATUS RESPIRAORIUS  

دستگاه تنفس از تعدادی مجاری هوایی در اندازه‌های مختلف (كه وظیفه انتقال، گرم و مرطوب كردن هوا را بر عهده دارند) و ششها (كه در تبادل اكسیژن نقش دارند) به وجود آمده است. بعلاوه بخشی از دستگاه تنفس در گفتار (تولید صوت) نیز نقش ویژه‌ای دارد. مخاط تنفسی در بیشتر مسیر از نوع اپی تلیوم منشوری‌ (استوانه‌ای) مژكدار است و در لابلای آن سلولهای موكوسی حضور دارند كه با ترشح موكوس، ناحیه را مرطوب و چسبنده می‌كنند و ذرات گردوغبار را به دام می‌اندازند. مژكهای موجود در دستگاه تنفس نیز با حركت مداوم خود، موكوس و ذرات گردوغبار را به سوی فضای حلق می‌رانند. هوای تنفس شده از طریق مجاری هوایی به ریه‌ها وارد و پس از عبور از مجاری هوایی داخل ریه‌ها، به كیسه‌های متسعی با جدار نازك به نام آلوئول alveolus  می‌رسد. جدار آلوئولها را سلولهای اپی‌تلیال می‌پوشانند. این سلولها در مجاورت نزدیك با عروق خونی قرار گرفته‌اند و قادرند كه اكسیژن و گاز كربنیك را از خود عبور دهند. در نتیجه عمل نهایی تنفس در ریه‌ها انجام می‌گیرد.

بینی nose 

بینی از دو قسمت تشكیل شده است، یكی بینی خارجی و دیگری حفرة بینی. قسمت اول حفره بینی، دهلیز vestibule  نام دارد و بخش عقبی آن را مجرا meatus می‌نامند. حفره بینی توسط تیغه بینی septum nasi  كه در عقب استخوانی و در جلو غضروفی است به دو حفره تقسیم شده است. جدار خارجی حفره بینی توسط شاخكها ناصاف شده، در زیر هر شاخك مجرای كوچكتری ایجاد گردیده است.

در مجرای تحتانی سوراخی است كه مجرای بینی- اشكی به آن باز می‌شود. در مجرای میانی، دهانه سینوس فك بالا باز می‌شود. سایر سینوس‌های اطراف بینی نیز توسط سوراخهایی به فضای بینی ارتباط دارند. حفره بینی توسط مخاط پرعروقی پوشیده شده، این مخاط، جدار سینوس‌ها را نیز مفروش می‌كند و التهاب آنها را سینوزیت می‌نامند. موهای مخصوصی در دهلیز بینی وجود دارند كه همراه با موكوسی كه سلولهای مخاطی تراوش می‌كنند عمل تصفیه‌ هوا را انجام می‌دهند. مخاطی كه روی شاخك فوقانی و ناحیة مجاور آن از تیغه بینی را می‌پوشانند، خرمایی رنگ و حاوی نورونهای بویایی است و مخاط بویایی نام دارد. حفره عقب توسط فضای چهارگوشی به نام كوانا cuana به حلق راه دارد.

حلق pharynx

جنب pleurae

هر یك از ریه‌ها توسط پرده‌ای از بافت همبند سروزی به نام پرده جنب پوشیده شده‌اند. پرده جنب پس از پوشانیدن سطح ریه‌ها، در ناف ریه منعطف می‌شود و سطح درونی قفسه سینه و جدار خارجی میان سینه را فرش می‌كند. لایه‌ای كه ریه را پوشانده است، جنب احشایی pleura visceralis  و لایه‌ای كه روی جدار قفسه سینه، دیافراگم و میان سینه را می‌پوشاند، جنب جداری pleura parietalis  خوانده می‌شود. جایی كه جنب دنده‌ای جناغی costo- sternal  در پایین روی دیافراگم برگشت می‌كند، فضایی ایجاد می‌شود كه بدان بن‌بست كوستودیا‌فراگماتیك recessus costodiaphragmaticus  می‌گویند. این نقطه پایین‌ترین محل فضای جنب است و چنانكه مایع، خون و یا چرك در فضای جنب وجود داشته باشد، در این جایگاه جمع می‌شود (ش 3).